Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει από τη Φλωρεντία για τον χαρακτήρα «του τελικού των τελικών» που έχει ο επαναληπτικός του Παναθηναϊκού με τη Φιορεντίνα. Αλλά και για τη μεγάλη στιγμή, να εμφανιστεί όλη η δουλειά του Ρουί Βιτόρια και των παικτών του. Σε ενενήντα λεπτά ή σε όσο χρόνο χρειαστεί…
Ο Ρουί Βιτόρια παρέλαβε μία ομάδα, δομημένη με κακοτεχνίες το περασμένο καλοκαίρι. Προερχόμενη από άσχημα αποτελέσματα, σε δύσκολο, βέβαια, πρόγραμμα, και με ψυχολογία υπό του μηδενός. Εκμεταλλεύτηκε το αρχικό βατό του schedule αγώνων και έδωσε ώθηση και πνευματική διαύγεια στο γκρουπ. Τον καταστροφικό Φεβρουάριο όλα κλονίστηκαν… Ο Παναθηναϊκός έμεινε εκτός Κυπέλλου και εκτός Πρωταθλήματος. Με «σωσίβιο» το Conference League.
Βέβαια, για μία ομάδα με ευρωπαϊκό dna, που έχει δώσει τα περισσότερα νοκ άουτ ματς σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη, η πορεία στην Ευρώπη και η διεκδίκηση του συγκεκριμένου τροπαίου δεν αποτελεί «σωσίβιο». Θα έπρεπε να αποτελεί αυτοσκοπό, ακόμα και αν οι Πράσινοι βρίσκονταν αυτοί στο +10 της βαθμολογίας του Πρωταθλήματος και όχι ο μεγάλος τους αντίπαλος.
Για λίγο σε πρώτο πρόσωπο και συγνώμη… Πιστεύω, ειλικρινώς, ότι ο Ρουί Βιτόρια έχει κάνει την καλύτερη δυνατή προετοιμασία στους παίκτες του. Ψυχολογικά, σωματικά, πνευματικά, αγωνιστικά, τακτικά, παντού… Πιστεύω ότι οι ποδοσφαιριστές του Τριφύλλιού έχουν καταλάβει πως σε ενενήντα λεπτά, είτε σε παράταση, είτε σε πέναλτι, είτε σε όσο, τέλος πάντων, χρειαστεί έχουν εμπρός τους μία σημαντική ευκαιρία να προχωρήσουν στην Ευρώπη. Και να βοηθήσουν στο «ξεβάλτωμα» του Παναθηναϊκού. Όχι μόνο στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά σε όλα τα επίπεδα.
Πιστεύω έχουν σκεφτεί την επόμενη ημέρα χωρίς Conference League, ενόψει των άχαρων playoffs με στόχο τη δεύτερη θέση. Που ναι μεν έχει δέλεαρ το Champions League, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί στόχος επιπέδου Παναθηναϊκού. Πιστεύω ότι θα δώσουν το 1313% των ψυχικών και σωματικών τους δυνάμεων, για να ευχαριστήσουν τους περισσότερους από 1.200 φιλάθλους που είναι στη Φλωρεντία ήδη ή έρχονται την Πέμπτη. Και κανείς δεν θα τους πει τίποτα. Πιστεύω, τέλος, ότι εικόνες σαν της Λαμίας και του Ατρομήτου δεν είναι αποδεκτές και καθόλου υπερασπίσιμες.
Τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός
Όλα αυτά δεν σημαίνουν «πρόκριση ή τανκς». Μπάλα είναι, παιχνίδι είναι. Τα πάντα γίνονται. Μπορεί να είσαι καλός, μα άτυχος. Μπορεί να κάνεις είκοσι ευκαιρίες και να μην σκοράρεις. Αυτά τα στοιχεία, που πρέπει να χαρακτηρίσουν τον Παναθηναϊκό, είναι η προσπάθεια και η απόλυτη συγκέντρωση. Όχι άλλο αυτό το «σκωτσέζικο ντους» της Λαμίας, του δευτέρου ημιχρόνου με τη Φιορεντίνα και πάει λέγοντας… Ας είναι Παναθηναϊκός σε όλα του και ας αποδείξει ότι το «Αρτέμιο Φράνκι», πραγματικά, αποτελεί ένα πεδίο λαμπρής δόξας για τον σύλλογο.
Ευχολόγια και ωραία λόγια μοιάζουν αυτά. Θα μπορούσαν να είναι μία καλή ομιλία σε αποδυτήρια, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Ο Παναθηναϊκός δεν αντέχει άλλα πισωγυρίσματα. Για να καλύψει δε τα υπάρχοντα, χρειάζονται υπερβάσεις. Ο αποκλεισμός της, επί δύο χρόνια, φιναλίστ του Conference League στη φετινή φάση των «16» θα αποτελέσει statement.
Για μία ομάδα που δέχτηκε τρία γκολ από τη Λαμία και το τελευταίο δίμηνο βλέπει την εστία της να παραβιάζεται στο συντριπτικό ποσοστό των αγώνων της, θα είναι το απόλυτο ευχολόγιο να αναφερθεί ότι δεν πρέπει να δεχτεί γκολ. Η Φιορεντίνα θα έχει την έδρα, τον κόσμο, ο Παναθηναϊκός ως φιλοξενούμενος εσχάτως δεν τα καταφέρνει, άρα θα χρειαστούν κάμποσες συνιστώσες για να έρθει το πολυπόθητο.
Τέλος, αν πρέπει να αναφέρουμε κάποιες εικόνες… Το κλίμα στην ομάδα παραμένει καλό. Το γκρουπ δείχνει και είναι ενωμένο. Προσήλωση στον στόχο και πίστη υπάρχει. Προσωπικά, και συγνώμη για τον πρώτο ενικό ξανά, περιμένω να γίνει και πάλι η διαφορά από τους δύο ποδοσφαιριστές που ήρθαν τον Ιανουάριο. Και κουβαλούν τη λιγότερη πίεση στην πλάτη τους. Τον Μανώλη Σιώπη και τον Κάρολ Σφιντέρσκι…
Πηγή: www.sportal.gr
