Από τους «8» μέχρι σήμερα ενοίκους της Ηρώδου Αττικού, μόνο 2+1 από τα πρόσωπα που πρότεινε ο εκάστοτε Πρωθυπουργός για το ύπατο αξίωμα προερχόταν από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο.
Στην εκλογή του 1995 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και η κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ πρότειναν τον Κωστή Στεφανόπουλο και το 2004 όταν ο Κώστας Καραμανλής η κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ πρότειναν τον Κάρολο Παπούλια. Η τρίτη, αλλά όχι και τόσο απόλυτα διαφαινόμενη «καθαρή» επιλογή, αφορούσε την εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, το 2014, με την ειδοποιό όμως διαφορά ότι αυτή η πρόταση δεν προήλθε από μια μονοκομματική κυβέρνηση αλλά από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τότε που όπως έλεγε ο Πάνος Καμμένος «μάθαινε τον Αλέξη Τσίπρα να γράφει με το δεξί…»
Αντίθετα, η πρώιμη Ιστορία της Γ’ Δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι το 1995, για 21 χρόνια, δηλαδή σχεδόν τα μισά χρόνια αυτής της περιόδου αποτυπώνει ότι η εκάστοτε κυβέρνηση επίλεγε πρόσωπο για το ύπατο αξίωμα από τον δικό του πολιτικό χώρο ή με το δικό του αποτύπωμα.
Ειδικότερα, το 1974, ο πρώτος μεταβατικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μιχάλης Στασινόπουλος ήταν ενεργεία εκλεγμένος Βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ όταν υποδείχθηκε από τον Κωσταντίνο Καραμανλή και την ΝΔ και εκλέχθηκε από τη Βουλή.
Το 1975, ο δεύτερος κατά σειρά Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, ήταν πολιτικός, βουλευτής, υπουργός πολλών διαδοχικών δεξιών κυβερνήσεων και εν ενεργεία τότε βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και προτάθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τη ΝΔ.
